Seryjny morderca z Bydgoszczy. Przerażająca i nigdy nierozwiązana zagadka kryminalna w XX-leciu

Krzysztof Błażejewski

To była najgłośniejsza, najbardziej przerażająca i nigdy nierozwiązana zagadka kryminalna w 20-leciu w Bydgoszczy. Zabijał wyłącznie młode kobiety, które zwabiał pod różnymi pretekstami w ustronne miejsca i następnie w okrutny sposób mordował, podrzynając im nożem gardła. Nie można go nazwać bydgoskim „Kubą Rozpruwaczem”, bo nie szukał ofiar z półświatka.

Najgłośniejsza w XX wieku seria zabójstw dokonanych w Bydgoszczy wydarzyła się na początku dwudziestolecia międzywojennego - w 1923 roku, w ciągu ledwie kilku miesięcy. Nie znano jeszcze wówczas pojęcia „seryjny morderca”, metody śledcze w stosunku do obecnie stosowanych znajdowały się w powijakach. Być może dlatego policja w tej sprawie poniosła klęskę.

Między stogami siana

W lipcu 1923 roku, pod koniec miesiąca, w trakcie żniw w podbydgoskim Osielsku na jednym ze sprzątanych pól, pośród snopów zboża, rolnicy znaleźli zwłoki młodej kobiety. Przybyłej policji udało się ustalić tożsamość ofiary, którą okazała się Bronisława K., pracownica browaru w Myślęcinku. Dziewczyna zginęła od noża, którym sprawca zabójstwa podciął jej gardło. Zbrodnia ta bardzo poruszyła mieszkańców także Bydgoszczy, gdyż została szeroko opisana przez prasę. Policyjne śledztwo niczego jednak nie ustaliło.

W połowie sierpnia tego samego roku robotnicy rolni w Złotnikach Kujawskich w okolicach stacji kolejowej natknęli się na świeżo rozkopaną ziemię. Kiedy odrzucili wierzchnią warstwę, ich oczom ukazały się zwłoki młodej kobiety, Marii W. Ona także miała poderżnięte nożem gardło.