Leżajski epizod gen. Władysława Sikorskiego. Był duszą towarzystwa - uwielbiał śpiewać

Władysław Sikorski kiedyś mieszkał w Leżajsku. Był członkiem grupy, która dokonywała... pomiarów na rzece. Już w tamtym czasie działał też jednak w ruchu patriotycznym i niepodległościowym.

W tekstach o generale Władysławie Sikorskim przewijają się najczęściej nazwy trzech miejscowości z woj. podkarpackiego. Tuszów Narodowy koło Mielca - tutaj Sikorski się urodził, a było to 20 maja 1881 roku, czyli prawie co do dnia 140 lat temu. Wieś Hyżne, gdzie uczył się w szkole ludowej, i wreszcie Rzeszów, w którym uczęszczał do gimnazjum i seminarium nauczycielskiego. Pod swój dach przyjął go dyrektor seminarium, Julian Zubczewski. Kiedy Zubczewski wyjechał do Lwowa, Sikorski podążył za swoim opiekunem.

Po studiach na Wydziale Dróg i Mostów Politechniki Lwowskiej przyszły mąż stanu zarabiał na życie jako inżynier w administracji namiestnika Galicji (Polska, jak wiadomo, była pod zaborami). Otrzymał zadanie przeprowadzenia prac pomiarowych na Sanie. Rzeka, której odcinkami biegła granica austriacko-rosyjska, co jakiś czas wylewała, zmieniało się jej koryto. Pociągało to za sobą potrzebę korekty granicy.

W celu realizacji tego zadania Sikorski oraz kierownik sekcji pomiarowej galicyjskiego namiestnictwa, Mieczysław Dobrucki, przybyli w kwietniu 1909 roku do Leżajska. W tamtejszym urzędzie katastralnym spotkali się z przydzielonym im do współpracy inż. Antonim Hollendrem. Znał on Sikorskiego jeszcze z Politechniki Lwowskiej, wspólnie chodzili na wykłady z miernictwa.
Trzej inżynierowie udali się na rekonesans do gminy Sarzyna, gdzie w nieco dalszej przyszłości mieli pracować przy regulacji rzeki. W drodze powrotnej zgodnie oświadczyli, że w czerwcu... zmienią stan cywilny. I nie rzucali słów na wiatr. Władysław Sikorski poślubił Helenę Zubczewską, poznaną w Rzeszowie przybraną córkę Juliana Zubczewskiego.