Centralny Szpital Kliniczny jest potrzebny pacjentom. Jego powstanie budzi jednak kontrowersje

Bogna Kisiel, Joanna Labuda, Marta Żbikowska

Wokół budowy Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu zrobiło się bardzo głośno. Jedni twierdzą, że realizacja tej inwestycji niesie ze sobą katastrofalne skutki dla Grunwaldu. Inni wskazują na pilną potrzebę powstania Szpitalnego Oddziału Ratunkowego i konieczność rozbudowy Szpitala Klinicznego im. H. Święcickiego przy ul. Przybyszewskiego.

Teren przy ul. Grunwaldzkiej 55, sąsiadujący ze szpitalem Święcickiego, należał do miasta. Jego wartość oszacowano na 13,1 mln zł. Uczelnia była zainteresowana jego nabyciem, ale z 99-proc. bonifikatą. We wrześniu 2014 r. poznańscy radni zgodzili się, by teren został sprzedany uniwersytetowi za 131 tys. zł. Dzisiaj niektórzy z nich twierdzą, że zostali wprowadzeni w błąd.

Zdaniem Katarzyny Kretkowskiej, radnej Lewicy, nic nie wiedziano „o pomyśle budowy szpitalnego kolosa w tym miejscu”. I dodaje, że w dokumentach dostępnych radnym oraz deklaracjach władz szpitala była jedynie mowa o przeniesieniu SOR-u z byłego szpitala wojskowego przy Grunwaldzkiej 16, rozbudowie tego oddziału i zapleczu dydaktycznym.

– Nie ma nigdzie mowy o przenoszeniu trzech innych szpitali i budowie parkingu wielopoziomowego na dwa i pół tysiąca miejsc oraz przeskalowanych betonowych molochach na tej niedużej działce w zabytkowej, willowej dzielnicy z jej parkiem i wąskimi uliczkami

– twierdzi K. Kretkowska.

– Plan rozbudowy szpitala jest rozpisany na wiele lat. W pierwszym etapie ma powstać SOR, by zapewnić opiekę mieszkańcom Grunwaldu, Jeżyc, powiatu. Uczelni jest on z kolei potrzebny do celów dydaktycznych – mówił w lipcu 2014 r. w rozmowie z „Głosem” prof. Jacek Wysocki, ówczesny rektor Uniwersytetu Medycznego.